Şiir -- İnsan bir kere ölür

Konu: Şiir -- İnsan bir kere ölür C.tesi Mart 07, 2009 12:33 am

Her bulundugum yerde yitiriyorum seni
Yanibasimda oldugun oluyor kimi gun
Ya da ben oluyorum sesizce gozlerinde
Bir yaprak kimildiyor hafiften
Bu sesizlik bir kasirga baslangici
Kukremeye hazirlanisi denizin
Bu, aslanlarin sari, vahsi gozlerindeki olum pariltisi
Bu bir yerde erimek
Apansiz yok olmak belki de
Ve sonra susmak, susmak yuzyillar boyu
Beni unuttugun bir uzak cizgide
Tuvale surdugum boya degil artik
Kirmizi kan rengidir gozlerimin
En karadan daha kara yok
Oysa en beyazdin sen gecelerimde
O bana en yakin renkti tuy gibi
Buram buram sicakligini cizerdim duvarlara
Kokun bir tuhafti cocuksu
Sonra katmerli bir gul gibiydi baygin
Gecenin en koyulastigi o yerde
Duserdi ellerime darmadagin.
Oten bir ishak kusudur simdi
Haber getirir olumlerden, dinle
Yasamak bir manga asker karsimda
Ates etmeyin diyorum

Bir diyecegim var
Gozlerimi baglamayin
Son defa gormek istiyorum insani
Gogu, gunesi, denizleri
Ve bu son olumun olsun diyorum
Bir daha oldurmeyin beni.
Kibritim islak
Sigaram yanmiyor
Ne olur bir ates verin
Bu ilk aldanisim degil
Bu ilk sonusu degil umutlarimin
Ben bu denizin son kiyisiyim.
Bir cam kirildi uzakta
Ta uzakta, icimde bir cam kirildi
Butun siirlerim anlamsiz simdi
Resimler renksiz, sarkilar ruhsuz
Hic bir sey artik avutamaz beni
Bakin, bir cag devriliyor icimde sersefil
Son sair de kirdi son kelemini
Ilk mesaleyi kim yakti bu karanlikta
Kimdi aydinlatan benim zindan gozlerimi
Sevilmek mi
O son artigi en ilkel caglarin
Bir magara duvarindaki en eski resim
Ya sevmek
Hic sonmeden bir omur boyu
O en guzel huy benimsedigim
Yikildikca tutundugum dal bu boslukta
O en insancil gercegim benim
Ben hep boyle yuzyillar boyu sevdim
Caglar boyu
Kopkoyu bir geceydi yasadigim sevince
Ellerimi arardim, bulamazdim cogu gun
Bir saklayan vardi beni
Bir tutan vardi
Sana yaklasamazdim
Anlayamadigim korkular vardi icimde
Hep boyle seninle sensiz kalirdim ben
Bir kivilcim sonerken
Bir yanardag patlardi icimde.
Ko simdi ben yalniz oleyim
Vur ellerimi ekmegimi al
Tiksinir beni kim gorse sensiz
Utanir yalnizligim bana baktikca
Aynalar mi
Hani nerdeler
Kimbilir kac yuzyil oldu kendimi gormeyeli
Adim mi neydi
Besbelli unutmusum
Hadi vur
Hadi oldur
Kurtar beni ezilmekten curumekten
Hadi gel, actim kollarimi
Bir zaman
Olmeye vaktim mi vardi seni sevmekten
Sen buyuyen bir sesizliktin icimde
Beni ben eden en duru irmaktin
En guzeliydin mozaiklerin
Seninle maviydi gokyuzum
Ciceklerim sende yeserirdi
Sen bambaska birevren yaratirdin
Sularimdan Gunesimden ruzgarimdan
Bak! Nasil da her sey degisiverdi apansiz
Simdi bu karanliklarda yapayalniz
Mavi mavi bir resim aglar duvarlarimdan
Ben bir tohumum
Al beni topraga ek yeniden
Neredesin hani ne oldun
Antik bir kadin basi miydin
Yoksa bir deniz miydin eskiden
Yosunlarin kurudu mu oldu mu baliklarin
Hani bir Nefertiti yasamisti eski Misir'da
Yoksa o muydun sen
Hadi, anlat bana neydin
Belki de uzak belirsiz bir noktaydin sen
Oykume girmeseydin
Insan bir kere olur
Her gun olen umutlarimizdir icimizdeki
Paramparca olmus sevgilerdir
Her aldanis
Yeni bir aldanisa hazirlar bizi
Zamanla renkler degisir
Donuklasir anilar
Silinir ustumuzden
Guzel olan ne varsa
Gorur icindeki butun hayallerin oldugunu
Insan yasarsa.
Ve bir gun insanda olur
Cimen gibi yaprak gibi
Sarsilir yeryuzu yerinden
Devrilen koca bir agactir sanki
Durur atislari yorgun kalbimizin
El, ayak kesilir
Goz olur, dudak olur, kan olur
Susar ta icimizde
Yillardir calan calgi
Butun teller ses vermez olur
Acilar diner
Ve bir gun biter bu cirkin oyun
Perde iner...

UMIT YASAR